Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία και η διάρκειά της ποικίλει ανάλογα με το είδος της διόρθωσης που απαιτείται και τις εξατομικευμένες τεχνικές που θα εφαρμοστούν. Οι δύο βασικές τεχνικές της επέμβασης είναι η ανοιχτή ή κλειστή ρινοπλαστική. Ο γιατρός συζητώντας αναλυτικά με τον ασθενή επιλέγει ποια είναι η κατάλληλη τεχνική για την συγκεκριμένη περίπτωση.

• Η ανοιχτή ρινοπλαστική είναι συνήθως απαραίτητη για τη διόρθωση πιο πολύπλοκων προβλημάτων, αν θέλουμε να αλλάξουμε το ακρορίνιο ή αν έχει προηγηθεί και άλλη ρινοπλαστική στο παρελθόν.Σε αυτήν την περίπτωση γίνεται μια μικρή τομή στο μέσο της στυλίδας και επεκτείνεται μέσα από τα δύο ρουθούνια. Έτσι ανασηκώνεται το δέρμα της μύτης. Ο χειρουργός άμεση όραση και πρόσβαση στο εσωτερικό της για την υλοποίηση της αντίστοιχων τεχνικών που απαιτούνται. Το σημάδι αυτό είναι πολύ διακριτικό και συνήθως δε γίνεται αντιληπτό μετά από λίγο καιρό.

• Στην κλειστή ρινοπλαστική όλες οι τομές γίνονται εσωτερικά στα ρουθούνια και δεν είναι εμφανείς. Η μέθοδος αυτή ενδείκνυται για πιο απλά περιστατικά διόρθωσης, όπως για παράδειγμα για διόρθωση μόνο του ύβου (καμπούρα). Η κλειστή ρινοπλαστική είναι πιο σύντομη επέμβαση και έχει ταχύτερη αποθεραπεία.

Ανάλογα με την τον στόχο της ρινοπλαστικής εφαρμόζονται αντίστοιχες τεχνικές. Οι αλλαγές μπορεί να σχετίζονται με τροποποίηση του σχήματος των ρινικών οστών στο άνω μέρος της μύτης (οστεοτομίες) ή των χόνδρων στο μέσο ή κάτω τριτημόριο αυτής. Επίσης σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να χρειάζεται παρέμβαση στο χόνδρινο διάφραγμα εσωτερικά. Αντίστοιχα, για τις μεταβολές στις επιμέρους δομές της μύτης είναι απαραίτητη η σταθεροποίηση τους με ράμματα ή ακόμη και μικρά χόνδρινα μοσχεύματα, ώστε να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα.